وقتی می خندم می گویند،چقدر خوشحالی خوش به حالت که هیچ غمی نداری...

وقتی میگریم می گویند،غصه نخور همه چی درست می شه...

و فقط فکر می کنند که من به خاطر مشکلی میگریم نه اینطور نیست...

وقتی لبخند میزنم تنها برای مدتی کوتاه غم هایم را کنار گذاشته ام

که بدانم با وجود آنها نیز باز می شود لبخند زد

می شود زندگی کرد

می شود نفس کشید

و حتی نگریست

سلام به همه‌ی دوستان خوبم یک شعر بسیار زیبا به نام زمستان

این شعر از مهدی اخوان ثالثه و من اونو خیلی دوست دارم

زمستان

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت  

    سر ها در گریبان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دیده نتواند

که ره تاریک و لغزان است

و گر دست محبت سوی کس یاری

به اکراه آورد دست از بغل بیرون

                                           که سرما سخت سوزان است

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون ابری شود تاریک

                                     چو دیوار ایستد در پیش چشمانت

نفس کین است پس دیگر چه داری چشم

                                          ز چشم دوستان دور یا نزدیک

مسیحای جوانمرد من ای ترسای پیر پیرهن چرکین

هوا بس ناجوانمردانه سرد است آه

دمت گرم و سرت خوش باد

سلامم را تو پاسخ گوی و در بگشای

منم من میهمان هر شبت لولی وش مغموم

منم من سنگ تیپا خورده‌ی رنجور منم دشنام پست آفرینش نغمه‌ی ناجور

نه از رومم نه از زنگم همان بی رنگ بی رنگم

بیا بگشای در بگشای دلتنگم

حریفا میزبانا میهمان سال وماهت پشت در چون موج می لرزد

تگرگی نیست مرگی نیست

صدایی گر شنیدی صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگذارم 

                                        حسابت را کنار جام بگذارم

چه می گویی که بی گه شد سحر شد بامداد آمد

فریبت می دهد بر آسمان این سزخی بعد از سحرگه نیست

حریفا گوش سرما برده است این یادگار سیلی سرد زمستان است

و قندیل سپهر تنگ میدان مرده یا زنده

به تابوط ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود پنهان است

حریفا رو چراغ باده را بفروز شب با روز یکسان است

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

هوا دلگیر ، درها بسته ، سر ها در گریبان ، دست ها پنهان

نفس ها ابر  ، دلها خسته و غمگین

درختان اسکلت های بلور آجین

زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه

غبارآلود مهر و ماه

وقتی عاشق کسی هستی که عاشقت نیست :

اگه بگی دوستت دارم، می گه مرسی.

اگه بگی از اول که دیدمت خیلی ازت خوشت اومد،

می پرسه چرا؟ و بعد اضافه می کنه، من چیز دوست داشتنی ای ندارم.

اگه بگی دلم برات تنگ شده، می گه خیلی لطف داری.

اگه بپرسی منو دوست داری یا نه، حرف رو عوض می کنه.

اگه بگی تو حسادت منو تحریک می کنی، خنده اش می گیره و از چند و چونش سوال می کنی.

اگه بپرسی تو دلت برای من تنگ شده یا نه، می گه عزیزم این سوال ها پرسیدن نداره...


شاید بد نیست یک بار رک و راست بهت بگه : بهتر نیست بری عاشق کسی بشی که عاشقت باشه؟

بهتر نیست بری واسه یکی بمیری که برات تب کنه؟

بهتر نیست فقط با هم دوست باشیم و تو این قدر منو با اون عشقت خفه نکنی؟

بهتر نیست از سر راه من بری کنار و بگذاری باد بیاد؟




و یادت باشه انسان باشی و اگه یه روزی کسی که خیلی دوستش نداری بهت گفت دوستت دارم، تظاهر نکنی که خیلی خوشحال شدی و بعد هم با ملاحت و سپاسگذاری الکی بگی : مرسی